tarafından [GA]YILDIZLAX Salı Ara. 29, 2009 8:47 pmDüzgünce 3-5 satır yazı yazabilmek, duygularını sağlıklı birşekilde paylaşmak ve kendini bir şekilde ifade etmektir. Duyguları içtenlikle yazıya yansıtıp okuyanların yazıda kendilerinden bir parça bulmasını sağlamaktır. Yazmak her baba yiğidin harcı değildir. Çünkü yazmak birşey üretmektir ve bu da ancak üretken insanların yapabileceği bir iştir.
Ben de ilk yazımı çocukluk zamanlarımda yazmıştım. Bir aşk mektubuydu yazdığım, sevdiğim kıza vermek için... Beni tanıyanlar ve aşk ilişkilerinde ne kadar odun olduğumu bilenler, bunun anormal bir durum olduğunu düşünecektir hemen. Ne diyim demekki küçükken bende de böyle insani duygular varmış.
Aşk mektubunu verdiğim kız, hemen akabinde aradığımda telefonu suratıma kapattı, gene aradım, bu seferde telefonu açmadı. Bir daha da ondan haber alamadım. Ama ben yazmaktan yılmadım arkadaşlar, çünkü bu reddedilişimin nedeni yazdığım mektubun kötü olması değildi, kızın g.tünün 600 metre kalkık olmasıydı.
O aşk mektubundan bu zamana kadar arada sırada birşeyler karalıyorum. Peki neden böyle bir site açarak yazdıklarımı kamuoyuna açıyorum? Kendine ait site açması gerekecek kadar çok mükemmel bir insan mıyım? Açıkçası insan olarak pek yetenekli bir kişiliğim yok. Hatta hayatından bezmiş, uyuşuk bir insanım arkadaşlar. Hani bir film çıktı ya Hancock diye. İşte o kahramanın süper güçlerini çıkardığınızda geriye ne kalıyorsa, işte o benim ve her geçen gün biraz daha uyuzlaşıyorum. Ama kendimle övündüğüm tek ama tek özelliğim yaratıcı olmam. Her insan kitap okur ama kitap yazamaz; her insan müzik dinler ama şarkı söyleyemez. Ben madem bişeyler yazabilen yani üretebilen kısımdayım, neden yazdıklarımı gözünüze sokmayım? Kısacası bu siteyi açmaktaki amacım; beni tanıyan arkadaşlarıma duygularımı anlatmak, birazcık olsun tebessüm ettirmek; beni tanımayanların ise hafızalarının ufak bir köşesine, Türkiye'nin bir yerinde, görmeselerde duymasalarda İsmail Pişer diye bir adamın olduğunu ve birşeyler karaladığını göstermek.
İşte böylece sitemi açmaya karar verdim ama öğrenci bir adam olarak profesyonel site açmaya param olmadığından (ki zaten olsa da açmam) sadece 'blogcu.com' sitesi aracılığıyla size yazdıklarımı duyurabiliyorum. Biliyorum ki yarın birgün bu ''blogcu.com'' denen site kapanacak ve bu vesileyle benim sitemde tarihe karışacak. Kısacası bu sitenin ömrü uzun değil. Yani şu anda okuduğunuz bu sayfaya yarın girmeye çalıştığınızda yerinde yeller esiyo olabilir. İşte o zaman,bu dandik site kapandığı zaman, ben yine yazdıklarımla başbaşa kalacağım. Artık yazdıklarımı sadece ben okuyacağım, belkide 2-3 yakın arkadaşım daha... Ama ben genede yazacağım, çünkü biliyorum ki bu toplumda içimdeki zehiri dışarı akıtmak için yazmaktan başka çarem yok.
Ben de ilk yazımı çocukluk zamanlarımda yazmıştım. Bir aşk mektubuydu yazdığım, sevdiğim kıza vermek için... Beni tanıyanlar ve aşk ilişkilerinde ne kadar odun olduğumu bilenler, bunun anormal bir durum olduğunu düşünecektir hemen. Ne diyim demekki küçükken bende de böyle insani duygular varmış.
Aşk mektubunu verdiğim kız, hemen akabinde aradığımda telefonu suratıma kapattı, gene aradım, bu seferde telefonu açmadı. Bir daha da ondan haber alamadım. Ama ben yazmaktan yılmadım arkadaşlar, çünkü bu reddedilişimin nedeni yazdığım mektubun kötü olması değildi, kızın g.tünün 600 metre kalkık olmasıydı.
O aşk mektubundan bu zamana kadar arada sırada birşeyler karalıyorum. Peki neden böyle bir site açarak yazdıklarımı kamuoyuna açıyorum? Kendine ait site açması gerekecek kadar çok mükemmel bir insan mıyım? Açıkçası insan olarak pek yetenekli bir kişiliğim yok. Hatta hayatından bezmiş, uyuşuk bir insanım arkadaşlar. Hani bir film çıktı ya Hancock diye. İşte o kahramanın süper güçlerini çıkardığınızda geriye ne kalıyorsa, işte o benim ve her geçen gün biraz daha uyuzlaşıyorum. Ama kendimle övündüğüm tek ama tek özelliğim yaratıcı olmam. Her insan kitap okur ama kitap yazamaz; her insan müzik dinler ama şarkı söyleyemez. Ben madem bişeyler yazabilen yani üretebilen kısımdayım, neden yazdıklarımı gözünüze sokmayım? Kısacası bu siteyi açmaktaki amacım; beni tanıyan arkadaşlarıma duygularımı anlatmak, birazcık olsun tebessüm ettirmek; beni tanımayanların ise hafızalarının ufak bir köşesine, Türkiye'nin bir yerinde, görmeselerde duymasalarda İsmail Pişer diye bir adamın olduğunu ve birşeyler karaladığını göstermek.
İşte böylece sitemi açmaya karar verdim ama öğrenci bir adam olarak profesyonel site açmaya param olmadığından (ki zaten olsa da açmam) sadece 'blogcu.com' sitesi aracılığıyla size yazdıklarımı duyurabiliyorum. Biliyorum ki yarın birgün bu ''blogcu.com'' denen site kapanacak ve bu vesileyle benim sitemde tarihe karışacak. Kısacası bu sitenin ömrü uzun değil. Yani şu anda okuduğunuz bu sayfaya yarın girmeye çalıştığınızda yerinde yeller esiyo olabilir. İşte o zaman,bu dandik site kapandığı zaman, ben yine yazdıklarımla başbaşa kalacağım. Artık yazdıklarımı sadece ben okuyacağım, belkide 2-3 yakın arkadaşım daha... Ama ben genede yazacağım, çünkü biliyorum ki bu toplumda içimdeki zehiri dışarı akıtmak için yazmaktan başka çarem yok.
